Nobilissimo & Doctissimo Viro,
Carolo Linnaeo, Equiti
& Professori Summo,
S[alutem] D[icit]
Joannes Burmannus.
Gratulor ex animo honoratissimum munus, quod nuper obtinuit Filius tuus,
tanti Parentis soboles, tanto honore ac jucundissima professione dignissimus. Utinam
in seros annos vestigia Patris, immortale nomen adepti, premat, tanta cum laude,
tantisque meritis in admirationem et utilitatem orbis eruditi; sic sensim Tu
tranquilliori in otio Regnum Naturae, uti tam strenue incepisti ulterius investigare, et
ad ipsius ima penetrare poteris arcana, et huc usque inexplorata Mortalibus explanare
magno cum fructu in Creatoris Omnipotentis summam gloriam.
Huic scopo faveat, summamque opportunitatem Tibi subministrare poterit
praedium Tuum nuper emptum, urbique vicinum quod gratulor, ominorque, ut Tibi
quotannis non modo largos praebeat reditus, sed ut beata in tranquillitate serena
mente opera Tua ulterius perpolire, novaque in lucem edere insuper valeas tanto cum
studio et agilitate, quanto priora edita fuerint, donec decrepitus cum Vetula conjuge
Prolem Tuam dilectissimam tanto in honoris ac fortunae gradu stabilitam laetus
adspicias, et huic non modo valedicas, sed omni solutus cura ex mundo hoc in
perennem beatitudinem sospes transeas.
Eodem forte tempore, quo Tu, Amicissime Linnaee, praeterito scilicet mense
ingentem Camporum pratensium numerum praedio meo adjacentem fortuito emi, ita
ut 43 rudera undique circa praedium sita jam possideam, quae valorem habent
triginta quinque millium florenorum, quae praeter copiosos reditus, vitam et animum
laboribus Practicis jam delassatum et exhaustum refocillant et relaxant; utinam modo
ex rure sub vesperam redeuns non saepius summa afficerer tristitia prae ineffabili et
miserabili statu, in quo adhucdum versatur amabilissima mea conjux, quae tantis
saepe excruciatur doloribus et cruciatibus, ut languida et a continuo fere fluxu
exhausta instar moribunda decumbat, ita ut incredibile sit, quod cum minima vita tam
diu superstes esse queat, et nisi solo lactis potu vitam sustineat, saepiusque ipsi
valedicens, supremum puto ipsi fore diem, quod ante octiduum et saepius jam
accidit, quumque nulla reconvalescentiae supersit spes, summum esset Omnipotentis
beneficium, si illam a tot malis liberaret, sed fiat summi Numinis voluntas, quis scit,
quamobrem illius vita tam diu protrahatur; dolor vero plura vetat, ad alia jucundiora
transeo.
Sicuti me Tuae ultimae suavissimae litterae quam maxime exhilararunt, sic summas
Tibi habeo et ago gratias pro honestissima et generosissima communicatione circa
Gerania, quae Filius meus cum suis annotatis conferet, devinctumque Tibi
testatur animum et magnum tuum beneficium agnoscit, quod, cum tantis negotiis et
curis sis obrutus, tantum temporis in ejus favorem impendere volueris, magnum sane
eximii amoris testimonium, quod nunquam ex sua nec ex mea aboletur memoria,
sicuti & ego Tibi obstrictissimum me censeo pro communicatis circa Plumierianas
egregiis observationibus, quae magno ornamento istius Operis cedunt, cujus Tomus
nonus jam imprimitur, quoque absoluto cum desideratis seminibus tibi mittam solita
exemplaria; utinam modo hisce bellicosis temporibus plura divenderentur, quibus
impensa reciperem, cum solus nunc sumtus hisce adversis temporibus tolerare
debeam, quod valde molestum.
Si nondum Serenissimo Regi obtuleris 8vi Fasciculi exemplar,
quaeso, quamprimum id efficias, et, licet hoc forte non scripserim, per se
subintelligitur et fieri oportet. Nuper ego ex Gronovio audivi Tom. 2. Musei Regii
jamdum prodiisse, quem si poteris, Tu ipse transmitti jubes, cum, si per alterum fiat,
forte fortuna circa finem anni, uti tomum primum demum ante mensem unum et
alterum accepi, acquiram.
Paucos ante dies primus Systematis Tui tomus in manus meas pervenit, quem
attulit Professor Vestratis Physicus, sed ipsum, quod doleo, non vidi, nec eram domi,
ac filius Leidam profectus erat, ut audiret Cl[arissimus] Adr[ianus] Van Royen recitare
Elegiam elegantissimam, cum abdicaret Rectoratum Magnificum. Si scirem, ubinam
degeret Tuus amicus, eum inviserem, speroque ante abitum suum me eum visurum,
ut ipsi gratias agere et amicitiam praestare possem.
Slossero Medico Practico hic degenti Tuas tradidi litteras; est juvenis honestus, qui
itinera fecit per Galliam et Angliam cum successu studiorum suorum et Nosocomii
extra urbem practicus nuper creatus fuit.
Prof[essor] Hahnius successit Wacchendorfio; ille Physicam experimentalem docuit,
et Botanices amaritissimus; num vero exercitatus et peritus, nescio. Nil ceterum novi
scio.
Unxeri Observ[ationes] de taeniis, si acquirere queam, tibi transmittam. Non vero
de hocce libro audivi, sed curabit Filius, si adsit, ut accipiam.
En iterum sex elegantes Plumierianas icones, quas tuae Epicrisi committo, de
quibus tuo commodo mihi tuam indices sententiam. Spero secundum tomum
Systematis brevi absolutum iri, quem avide et quam maxime videre cupio; an nondum
prodiit Centuria tertia, vel alia opera ad Botanicam pertinentia?
Valeas, Amantissime Vir, cum tota Nobilissima Familia prospere vivas meque ac
dilectissimum meum Filium favore Tuo prosequaris!